🐨 Karta Pracy Ewangelie Przypowieści Odpowiedzi

2. Charakterystyka pana Kleksa - to karta ułatwiająca gromadzenie informacji na temat głównego bohatera. Pytania zmuszają do odszukania wiadomości w treści lektury. Wypełniona karta pracy może posłużyć jako materiał do napisania charakterystyki bądź opisu postaci. Produkt dostępny także w "Zestawie: lektury 4-6". Interpretacja „Przypowieści o miłosiernym Samarytaninie” nie nastręcza problemów. Widzimy w niej ludzi pozornie uświęconych i przekonanych o swej czystości, jednak pozbawionych prostych odruchów ludzkich, a przede wszystkim miłosierdzia. Dobrotliwym okazuje się Samarytanin, który, mimo uprzedzeń do Żydów, nie waha się NA DZIS TO WIECZORA POMOCY 15 PUNKTOW OD ZARAZ NAJ KARTA PRACY DO LEKCJI 23. TEMAT: PRUSY, AUSTRIA, ROSJA – ABSOLUTYZM OŚWIECONY ZADANIE 1. Uzupełnij tabelę. Państwo Przeprowadzone reformy Skutki reform Prusy Austria Rosja ZADANIE 2. Wskaż różnice w formie sprawowania rządów w XVII-wiecznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów i państwach Transcript. Przeczytaj "Przypowieść o talentach" zamieszczoną w podręczniku na stronie 254. Przeczytaj informacje na temat bohaterów powieści. Następnie uzupełnij kartę pracy. 1. Czego oczekiwał pan, gdy rozdzielał majątek między sługi?2. Co oznacza sformułowanie każdemu według jego zdolności? Dlaczego pan rozdzielał talenty Księgarnia online = wygodne zakupy. Głównym działem na Poczytaj.pl są książki. I to tanie książki. Wygodne menu zawiera działy tematyczne (takie, jak albumy, historia, edukacja, biografie i wspomnienia, czasopisma). Poniżej znajdziemy, między innymi, audiobooki, reprinty a nawet antykwariat. Bibliofil czy okazjonalny czytelnik ma a) chłopi: • Jasiek • Czepiec • Jakub Szela b) inteligenci: • Poeta • Nos Wesele.indd 37 12/16/13 12:19 PM I 38 Karta pracy • Pan Młody • Gospodarz • Dziennikarz • Radczyni Wesele.indd 38 12/16/13 12:19 PM I Karta pracy o 39 Wypełnij schemat metaplanu. Scharakteryzuj stan społeczeństwa polskiego z przełomu wieków - tak Wielka Improwizacja – z tą kartą pracy Wasi uczniowie na pewno nie będą mieli problemu ze zrozumieniem Wielkiej Improwizacji. Została ona opracowana zgodnie z rutyną myślenia krytycznego WIDZĘ (na potrzeby lekcji zmieniona na CZYTAM, czyli pierwsza kolumna tabeli zawierająca niemal cały monolog Konrada), MYŚLĘ (druga kolumna, która za pomocą pytań i wskazówek zmusza do umiarkowanym w szkole specjalnej. Proponowane karty pracy s ą atrakcyjne dla uczniów, a tre ści s ą bliskie ich do świadczeniom. Nauczyciel mo że dobiera ć karty w zale żno ści od poziomu funkcjonowania ucznia. Materiał opracowała : Renata Opacka KARTA PRACY 1 1.Przeczytaj zdania i przekształ ć je. Odpowiedzi mszalne 3 – Rozszyfruj (wordwall.net) film KARTA PRACY – EWANGELIE. ABC o Ewangeliach – PDF Potem pokolorujcie obrazek z przypowieści “O 7WprzJ. Z królestwem niebieskim jest jak z człowiekiem, który wybierając się w daleką podróż przekazał swój majątek służbie. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden. Służący, którzy otrzymali pięć i dwa talenty, puścili je w obieg i zyskali drugie tyle. Trzeci sługa, który otrzymał jeden talent, zakopał go w ziemi. Gdy pan powrócił, zaczął rozliczać się ze wszystkimi. Gdy pierwsi dwaj przynieśli mu pomnożone talenty, pochwalił każdego z nich słowami:„Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości swego pana” Trzeci sługa przyniósł otrzymany od pana jeden talent i powiedział:„Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: żniesz tam, gdzie nie posiałeś, i zbierasz tam, gdzie nie rozsypałeś. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!” Pan rozgniewał się na te słowa i kazał odebrać talent trzeciemu słudze i oddać temu, który ma dziesięć talentów. „Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma” Rozkazał też trzeciego sługę, jako nieużytecznego, wyrzucić na zewnątrz, w ciemności, gdzie będzie „płacz i zgrzytanie zębów”. Jednoznacznym tematem przypowieści jest problem pomnażania Bożych darów. Właściciel symbolizuje Boga, a trzej słudzy – trzy postawy ludzkie, związane z przyjmowaniem i gospodarowaniem tym, co od Boga otrzymaliśmy. Każdy ze sług otrzymał od właściciela inną liczbę talentów. Od razu nasuwa się przypuszczenie o niesprawiedliwość – dlaczego pierwszy z nich dostał pięć, a inny tylko jeden? Podobnie jest w naszym życiu – niektórzy są bogatsi, inni biedni, jedni mądrzejsi, inni mniej inteligentni, i często nie zależy to od ich osobistego wysiłku. Przypowieść o talentach wyjaśnia tę pozorną Bożą niesprawiedliwość. Jeden talent to około 34 kilogramów złota – jest to więc niewyobrażalne bogactwo. Trzeci sługa nie został więc pokrzywdzony, została mu ofiarowana przeogromna suma. Pierwsze przesłanie przypowieści związane jest więc z naszym obowiązkiem wdzięczności Bogu za wszystko, czym nas obdarza – bo każdy dar od Boga jest drogocenny. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij W Biblii często spotykamy się z historiami, które wypowiedziane są wyłącznie po to, aby na ich przykładzie przekazać pewne prawdy uniwersalne. Są to tzw. przypowieści, którymi tak chętnie posługiwał się Jezus. Historie syna marnotrawnego, czy też miłosiernego samarytanina mają charakter symboliczny. Nie chodzi w nich o konkretne opisywane osoby. Syn to po prostu każdy nawrócony grzesznik. Samarytanin natomiast to człowiek innej obcej wiary, ale szlachetny i ofiarny wobec bliźnich. Charakterystyka przypowieściStreszczenia wybranych przypowieści:Przypowieść o siewcy (św. Mateusz 13 1-9):Przypowieść o miłosiernym samarytaninie (św. Łukasz 10 30-37)Przypowieść o synu marnotrawnym (św. Łukasz 15 11-31)Przypowieść o dobrym i złym drzewiePrzypowieść o kąkoluPrzypowieść o pannach mądrych i głupich Charakterystyka przypowieści Przypowieść, inaczej parabola (z gr. parabole – zestawienie obok siebie) to gatunek literatury moralistycznej, jest utworem narracyjnym, jej istotą jest schematycznie ukształtowana fabuła (niesamodzielna). Przedstawione postacie i wydarzenia ważne są jako przykłady uniwersalnych prawideł ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia i kolei losu. Świat przedstawiony w przypowieści stanowi zbiór sytuacyjnych wykładników jakiejś ogólnej prawdy moralnej i filozoficznej czy religijnej. Właściwa interpretacja przypowieści polega na odkryciu sensu alegorycznego, bądź moralnego. Gatunek ten pojawia się w literaturze wszystkich czasów – od prastarej baśni, mitu do współczesnych powieści. Przypowieść stała się źródłem stylizacji literackiej np. Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego Adama Mickiewicza. Była ona uprzywilejowaną formą literatury religijnej Dalekiego i Bliskiego Wschodu, zwłaszcza na gruncie buddyzmu i judaizmu. Grecja nazwa parabole wyraża istotę budowy tego gatunku. Przypowieść zestawia dwie rzeczywistości – pierwsza jest obrazem życia codziennego (świat przedstawiony), druga nie jest uchwytna zmysłowo, znajduje się w sferze pojęciowej np. moralnej – dobro lub zło, wina i odpowiedzialność człowieka. Podobnie jak przypowieść zbudowane są baśnie, w których schematycznie ukształtowana fabuła (świat czarno-biały, nie zindywidualizowane postacie np. dobra wróżka, zły czarownik, macocha-sierotka, źli bracia i dobry Jaś) służy wykładni moralnej. Baśń różni się jednak zasadniczo od przypowieści: występują w niej elementy fantastyczne, a prawda moralna strona dotyczy wyłącznie świata naturalnego, egzystencji ludzkiej. Przypowieść biblijna, a szczególnie Ewangelia odznacza się sobie tylko właściwymi cechami. Najpierw zauważymy, że termin przypowieść pojawia się w biblii około 100 razy, właściwych przepowiedni jest jednak znacznie mniej. Autorzy biblijni określają bowiem tym mianem różne gatunki pokrewne, spełniające także cele dydaktyczne tzn. pouczające w kwestiach moralno-religijnych. Przypowieściami nazywamy także przysłowia i sentencje lub porównania i podobieństwa zaczynające się zwykle formułką: Królestwo niebieskie podobne jest do… albo Z czym porównamy Królestwo Boże? Właściwa przypowieść jest zamkniętym opowiadaniem, o dość rozwiniętej chociaż schematycznej fabule, w której jednak każde ogniwo jest znaczące i każde trzeba wyjaśnić w powiązaniu z całością przekazywanej nauki. W Ewangeliach znajdziemy wiele przypowieści – opowiadań, czy obrazów o rożnie kształtowanej wartości fabularnej, wyjaśniających ciągle od nowa te same prawdy religijne i moralne. Zrozumienie i interpretacja przypowieści wymaga przejścia od znaczenia dosłownego do znaczenia alegorycznego albo symbolicznego. Odmianą przypowieści jest tzw. przykład (łac. exemplum), czyli opowiadanie, w którym znacząca jest dosłowna warstwa fabularna, np. przypowieść o bogaczu i Łazarzu, o faryzeuszach i celniku. W tych przypowieściach postacie i zdarzenia nie mają sensu alegorycznego, znaczą dosłownie jako przekład postawa moralnych. Przypowieści biblijne stały się bogatym źródłem literatury kształtującym wzory osobowe oraz różnych stylizacji. Z przypowieści przeszły na stałe do języka takie wyrażenia jak, np. wdowi grosz. Streszczenia wybranych przypowieści: Przypowieść o siewcy (św. Mateusz 13 1-9): Kiedy wokół Jezusa zebrał się tłum, On przemówił do ludzi, a głosił swoją naukę w formie przypowieści. Siewca szedł siać ziarno. A kiedy siał niektóre ziarna upadały na drogę i zostały podeptane lub wydziobane przez ptaki. Inne ziarna upadły na skałę, a kiedy tam wzeszły, uschły, ponieważ nie miały wilgoci. Jeszcze inne ziarna upadły między ciernie, które rosnąc zagłuszały zboże. Kolejne ziarna upadły na żyzną ziemię i te właśnie wydały plon stokrotny (ziarno jest tu słowem rzuconym przez Boga). Wnioski płynące z przypowieści o siewcy: człowiek powinien przyjmować słowo boże i wcielać je w życie, słowo boże należy przekazywać innym. Przypowieść o miłosiernym samarytaninie (św. Łukasz 10 30-37) Pewien człowiek idąc z Jerozolimy do Jerycha został napadnięty przez zbójców. Obrabowali oni wędrowca, poranili i na wpół żywego zostawili na drodze. Przypadkiem szedł tamtędy kapłan, ale nie zatrzymał się i nie udzielił pomocy rannemu. Podobnie zrobił Lewita, spojrzał tylko na okaleczonego i poszedł dalej. Przejeżdżał tamtędy też Samarytanin, który udzielił pomocy nieznajomemu i zawiózł go do gospody. Tam Samarytanin dał 2 denary gospodarzowi, aby ten opiekował się okaleczonym człowiekiem. Z tych trzech tylko Samarytanin godny jest miana bliźniego i tak powinni czynić wszyscy. Jest symbolem bezinteresownej pomocy. Współcześni samarytanie: Anna Dymna, Jolanta Kwaśniewska, Jan Paweł II Przypowieść o synu marnotrawnym (św. Łukasz 15 11-31) Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy syn zażądał połowy ojcowskiego majątku, a kiedy go otrzymał ruszył w dalekie strony. W obcym kraju roztrwonił majątek i zaczął cierpieć niedostatek, ponieważ nastały lata głodu. Poszedł więc do pewnego obywatela aby ten dał mu pracę. Człowiek ów wysłał syna marnotrawnego na swoje pola, aby pasł świnie. Wtedy młodzieniec zastanowił się i wspomniał gospodarstwom ojca. Tam zawsze każdy parobek miał pod dostatkiem chleba, podczas gdy on musiał cierpieć teraz głód. Młodzieniec postanowił więc wrócić do ojca. Wyznał swoją winę wobec Boga i ojcowskiego prawa chciał prosić by ojciec przyjął go na najemnika. Ten jednak dostrzegłszy z daleka powracającego syna wybiegł mu naprzeciw i uściskał go. Nakazał też swoim sługom przynieść bogate szaty, pierścień i sandały aby ubrać syna. Rozkazał zabić tłustego cielaka i wyprawić ucztę na znak radości, że powrócił ten którego uznano za zmarłego. W tym czasie starszy syn był w polu. Wracając do domu zobaczył zabawę. Zawołał więc jednego ze sług i zapytał co się stało. Sługa odrzekł, że ojciec kazał zabić cielę i wyprawić ucztę ponieważ powrócił jego młodszy brat. Starszy syn rozgniewał się i nie chciał wejść do domu. Wtedy wyszedł ojciec i poprosił syna by przyłączył się do zabawy. Starszy syn odpowiedział z goryczą, że pomimo poświęcenia i pracy, którą wkłada w gospodarstwo ojca, ten nigdy nie podarował mu nawet koźlęcia, aby mógł ucztować z przyjaciółmi. Młodszemu zaś, który roztrwonił majtek z nierządnicami, wyprawia ucztę i zabawę. Na te słowa ojciec odrzekł, że wszystko co posiada jest wspólne – co ojca to i syna, a nadszedł dzień radości, bo ten który zaginął odnalazł się: ten brat twój był umarły, a ożył. Przypowieść opowiada o bożym przebaczeniu. Charakterystyka młodszego syna i jego przemiana: Młodszy syn był ciekawy świata, dlatego wziął połowę majątku ojca i ruszył w podróż. Był rozrzutny i lekkomyślny, nie przemyślał co może się stać gdy wszystko wyda. Impulsem do przemiany był głód i wyjadanie resztek z koryta. Jaki jest sens metafory: „ten brat twój był umarły, a ożył|? Sens powyższej metafory jest taki, że gdy syn czynił grzechy oddalał się od Boga i od swojego ojca. Był „martwy” lecz gdy zrozumiał swój błąd, zwrócił się ze skruchą do ojca i przeprosił go. Znów „ożył” i jego więź z Bogiem wróciła. Co słowa ojca mówią o jego postawie wobec młodszego syna? Słowa mówią o tym, że obu synów kochał ponad życie, bez względu na to co czynią. Wybaczył synowi błąd, gdyż liczyło się tylko to, że wrócił i okazał skruchę. Dlaczego starszy syn miał pretensje do ojca? Starszy syn nie potrafił zrozumieć dlaczego ojciec zorganizował wielki bal na cześć jego brata. Syn trwał przy ojcu, pomagał mu w codziennym życiu, a starzec niczym mu się nie odwdzięczył. Jaki jest symboliczny sen przypowieści o synu marnotrawnym? Przypowieść o synu marnotrawnym można zrozumieć jako dwojaką postawę syna wobec Boga (czyli podstawy dwóch synów względem ojca). Starszy syn prezentował podstawę oddania i wiary w Boga oraz wierności. Natomiast młodszy człowieka, który odchodzi od Boga, lecz potem zauważa swój błąd i wraca. Ojciec reprezentuje postawę miłosiernego Boga, który wybacza błędy i ponad wszystko kocha swoje dzieci. Bóg jest łagodny i czeka na nawrócenie każdego człowieka, który zbłądził. Wnioski płynące z przypowieści o synu marnotrawnym: należy wybaczać nawet największe krzywdy, należy cieszyć się gdy człowiek błądzący nawraca się, każdy rodzic kocha dzieci bezwarunkowo, nigdy nie jest za późno na nawrócenie. Przypowieść o dobrym i złym drzewie Drzewo poznaje się po owocach. Jeśli wydaje zły owoc to jest złe, a jeśli dobry to jest dobre. Przypowieść o kąkolu Zły człowiek zasiał gospodarzowi pomiędzy pszenicę ziarno kąkolu. Kiedy robotnicy zapytali czy wyrwać chwasty, gospodarz odparł, że nie bo mogą też przypadkowo wyrwać pszenicę. W czasie żniw kazał najpierw zbierać chwast, powiązać go w snopki i spalić, a potem zwieść pszenicę do spichlerza. Przypowieść o pannach mądrych i głupich Dziesięć panien oczekiwało pana młodego. Pięć z nich zapomniało oliwy do swoich lamp. Poszły więc ją kupić, ale gdy wróciły zastały zamknięte drzwi. Nie wpuszczono ich na zabawę. Na koniec Jezus powiedział: Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, czyli należy zawsze być przygotowanym na nadejście Pana. Pomoże ktoś daje max punktów! Karta Pracy: Ewangelie- przypowieści... 1: wypisz słowa odpowiadające wyrazowi przypowieść w języku greckim i hebrajskim 2:Określ jaką funkcje pełni akapit 2 wobec akapitu 1 4: zapisz znaczenie hebrajskiego odpowiednika przypowiesci 5: W jakim celu aktorka posłużyła sie cytatem w akapicie 3 6. Zreferuj definicje przypowiesci przytoczona w akapicie 4 7:Tekst Anny swiderkówny jest przykładem w wypowiedzi w stylu a) publicystycznym b)potocznym c)popularnonaukowym d)urzedowym uzasadnij swój wybór 8:Dlaczego, według aktorki należy podać szczegółowej analizie pierwszy człon przypowiesci trzeba sie uczyć i uwarzać na lekcjach:)

karta pracy ewangelie przypowieści odpowiedzi